སེམས་ལ་དཀའ་ངལ་མེད་དུས། ལུས་ལ་ན་ཚ་མེད་དུས་།
 ང་གཉིས་མཉམ་དུ་ཡོད་དུས་།
 འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཚང་མ་། བྱེ་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནང་བཞིན། ཟུབ་འགྲོ་སོང་། དེ་རིང་གཅིག་པོ་གཅིག ང་གཉིས་མཉམ་དུ་།
 སྡོད་ཡག་རག་དུས། མ་འགྲོ་ ད་ལྟ་མ་འགྲོ
 ནམ་མ་ལང་བར་དུ་སྡོད་དང་། འཁོར་བར་ངེས་འབྱུང་སྐྱེས་ནས།
 ཐར་པ་འཚོལ་དགོས་བསམ་བྱུང་།
 རི་ཁྲོད་མཚམས་ལ་ཞུགས་ཀྱང་།
 རི་རྩེ་སྟོང་པ་སྟོང་རྐྱང་།
 འཁོར་བའི་གཏིང་གཏིང་ལ། ཐར་པ་རྙེད་བྱུང་། དེ་རིང་གཅིག་པོ་གཅིག ང་གཉིས་མཉམ་དུ་།
 བསྡད་ཡ་རག་དུས། མ་འགྲོ་ ད་ལྟ་མ་འགྲོ
 ནམ་མ་ལངས་བར་དུ་སྡོད་དང་། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ཡོད་སྲིད། ང་ལ་ཁྱད་པར་མི་འདུག མི་ཚེ་གཅིག་གི་སྡུག་བསྔལ་། ཁྱེད་དང་མཉམ་དུ་མྱོང་ན། ཚེ་རབས་སྟོང་གི་བདེ་བ། བློས་གཏོང་ཆོག དེ་རིང་གཅིག་པོ་གཅིག ང་གཉིས་མཉམ་དུ་།
 སྡོད་ཡག་རག་དུས། མ་འགྲོ་ ད་ལྟ་མ་འགྲོ
 ནམ་མ་ལངས་བར་དུ་སྡོད་དང་། When my mind is at peace And my body at ease And I have you with me All the sorrows of samsara Wash away like sands In a mandala. Chorus: Just for today You and I get To be together. Don't go, don't go yet, Stay until the break of dawn. Disillusioned by samsara I went to the mountains for nirvana, But in the high wilderness There was nothing but emptiness. Only in the bottom of samsara I found nirvana. Chorus ##### Maybe death is followed by rebirth, But frankly, I couldn’t care less. To suffer with you on this earth The sorrows of just one lifetime, I would part with the happiness Of a thousand lifetimes. Chorus #####

ང་གཉིས་དང་པོ་ཐུག་དུས། ཆར་བ་སིབ་སིབ་གཅིག་བཏང་གི། གཙུག་ལག་ཁང་གི་མདུན་ལ། འཚང་ཁ་ཤིག་ཤིག་རེད་བཞག ཁྱེད་རང་རྨོ་ལགས་མཉམ་དུ། མཆོད་མཇལ་ཞུ་བར་སླེབས་འདུག ཉི་གདུགས་ཆུང་ཆུང་གཅིག་གིས། རྨོ་ལགས་བཀབ་ཐུབ་ཙམ་རེད་འདུག ཁྱེད་ཀྱི་ཕུ་ཐུང་ཡ་གཅིག རློན་པ་རློན་རྐྱང་ཆགས་འདུག ལྷ་སྐུ་རྟེན་སྲུང་བཞུགས་ས། སྣུམ་དང་དུ་བས་ཁེངས་བཞག ཇོ་བོ་མདུན་ལ་བཞག་ནས། མཇལ་ཁ་ཁྱེད་ལ་ཞུས་ཡིན། རྒྱམ་མཆོད་ཁང་གི་གྲོད་ཀྱིས། ཁྱེད་ཀྱི་སྟོད་ཐུང་རྐམས་གི། མར་མེ་སྟོང་གི་འོད་ཟེར། ཁྱེད་ཀྱི་གདོང་ལ་ཐིམ་དུས། འདོད་པ་སྟོང་གི་གྲིབ་ནག། ངའི་སེམས་ལ་ལྟུངས་སོང་། མིག་གཉིས་ཀ་ཙུམ་ནས། ཇོ་བོ་རིན་པོ་ཆེ་ལ། སྨོན་ལམ་ག་རི་རྒྱབ་ཡིན། ངས་ཚོད་དཔག་བྱེད་ག། ཁྱེད་ཀྱི་དཔུང་པ་ཐམ་ནས། རྨོ་ལགས་མིག་ཆུ་བཏང་གི། མིག་ཆུ་ཐིག་པའི་ནང་ལ། རྒྱ་གར་འཕགས་པའི་ཡུལ་འདུག ཁྱེད་ཀྱི་ཕུ་དུང་ཡ་གཅིག། ཡང་སྐྱར་རློན་པ་ཆགས་སོང་། A fine rain was falling when we met that day And there was a crowd outside Tsuklakhang Where you and your grandma had come to pray. You held a small umbrella that shielded only her, One of your sleeves was drenched in the shower. The house of gods was filled with smoke and grease. I stood before the Jowo, but my eyes followed your grace. As the warmth of the butter lamps dried your blouse, And the light of a thousand flames brightened your face, The shadow of a thousand desires darkened my soul. You closed your eyes and bowed to Jowo Rinpoche. Shall I guess what you were praying for? As grandma held you close and cried once more, The holy land of India appeared in her tears And your sleeves were soaked once again.

ང་གཉིས་ལས་ལ་བཀོད་མི་འདུག ནམ་མཁའི་སྐར་གྲལ་བསྒྲིགས་མི་འདུག བསམ་བློ་གང་ནས་བཏང་ན་ཡང་། སུ་གང་གི་ནོར་འཁྲུལ་རེད་མི་འདུག སྔོན་མ་སྔོན་མ་དུས་ཚོད་གཅིག ང་ཚོ་གཉིས་ཀ་ཆུང་ཆུང་སྐབས། འཛིན་གྲྭ་ནང་གི་བུ་ཚང་མ། ཁྱོད་ལ་སེམས་པ་ཤོར་བའི་སྐབས། ང་ནི་ཁྱོད་ལ་སྐད་ཆ་བཤད་ཡག་ཕར་ཞོགས། མིག་ཙམ་ཡང་བལྟ་མ་ནུས། ང་ནམ་མཁའ་སྟེང་གི་བྱ་ཞིག་ཡིན། ཁྱེད་རྒྱ་མཚོའི་གཏིང་གི་ཉ་ཞིག་རེད། གནམ་སྔོན་པོ་ཁྱེད་ལ་ཡང་དྲགས་ན། ཆུ་ལྗང་ཁུ་ང་ལ་ལྗིད་དྲགས་སོང་། སྔོན་མ་སྔོན་མ་དུས་ཚོད་གཅིག། ང་ཚོ་གཉིས་ཀ་གཞོན་གཞོན་སྐབས། ཁྱེད་ཀྱི་གཏམ་ལས་སྙན་པ་མེད། ཁྱེད་ཀྱི་ལུས་ལས་འཇམ་པ་མེད། ང་གཉིས་ག་པར་འགྲོ་ནའང་མཉམ་དུ་ཕྱིན། སྐར་མ་གཅིག་ཀྱང་བྲལ་མ་ནུས། ནམ་དུས་འགྱུར་བ་ཐེབས་འགྲོ་གི ལོ་མ་ས་ལ་ཟག་ཡོང་གི དགུན་ཁའི་རླུང་འཚུབ་ལང་ཡོང་དུས། ཡིབ་ས་གཅིག་ཀྱང་ལྷག་མི་འདུག སྔོན་མ་སྔོན་མ་དུས་ཚོད་གཅིག། ང་ཚོ་གཉིས་ཀ་གཞོན་གཞོན་སྐབས། ཁྱེད་ཀྱི་ལོ་མ་ལྗང་བའི་སྐབས། སེམས་པ་གསེར་ལས་བཟང་བའི་སྐབས། འཛམ་གླིང་ཉི་མར་བསྐོར་བ་ནང་བཞིན། ང་ཡང་སྐོར་བ་ཁྱོད་ལ་བསྐོར། ཁྱོད་ནི་ནུབ་ནས་ཤར་ལ་ཡོང་། ང་ནི་ཤར་ནས་ནུབ་ལ་འགྲོ། བསམ་བློ་གང་ནས་བཏང་ན་ཡང་། ང་གཉིས་ལས་ལ་བཀོད་མི་འདུག We are not meant to be, The stars didn’t align for us. It’s neither you nor me, No one is to blame. Once upon a time, When I was young and you were too, And all the boys fell for you, I could hardly look at your face, Let alone talk to you. I'm a bird in the sky, You’re a fish in the sea. If the blue air is too light for you, The green water is too heavy for me. Once upon a time, When I was young and you were free, Nothing was sweeter than your words, Nothing softer than your skin, And nothing could come between you and me. But now the seasons turn And leaves bury the street, The winter storm rises and There’s nowhere to retreat. Once upon a time, When you and I were not yet old, When your leaves were green And your heart was made of gold, You were the sun and I circled you like the world. You travel from west to east, And I from east to west. I guess it isn’t hard to see That we are not meant to be.

མི་ཡུལ་འགྲོ་མྱོང་། ལྷ་ཡུལ་སླེབས་མྱོང་། དམྱལ་བ་ལབ་ཡ་གཅིག་ཡོད་ན། ཕལ་ཆེར་མཐོང་མྱོང་། རྨ་ཁ་དང་པོ། ཕར་ལ་ཟོས་ཀྱང་། རྨ་རྗེས་ཐ་མ་ང་རང་ཚུར་ལ་ཕོག་སོང་། ང་ཚོ་གཉིས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་འདི་ནི། གློག་བརྙན་ལྟ་བ་ནང་བཞིན། སུའི་འཆར་གཞི་ཡིན་ནམ།། སྒྲུང་གི་འགྲོ་སྟངས་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་། སྒྲུང་དེབ་ཀློག་པ་ནང་བཞིན། སུའི་ཐབས་བྱུས་ཡིན་ནམ། ཉི་མས་ཚིག་སོང་། ཆར་པས་བངས་སོང་། དཀའ་ངལ་ཆུང་ཆུང་། ཡིན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ། ཨེམ་ཆི་བསྟན་ཡིན། སྨན་བཅོས་བྱས་ཡིན། སེམས་ཀྱི་ན་ཚ། འདི་ལ་བཅོས་ཐབས་མི་འདུག ལོ་མང་པོའི་རྗེས་ལ་ང་གཉིས་ཡང་སྐྱར་ཐུག་ན། ངོ་ཤེས་ཀྱི་རེད་པས། མགོ་དཀར་པོ་ཆགས་དུས་ལག་པ་ཡང་སྐྱར་བཏང་ན། ཁུངས་འཁྱོལ་གྱི་རེད་པས། ང་རང་ང་རང་། སེམས་གསོ་བཏང་ཡིན། ཁྱེད་རང་འདྲ་བོ། མང་པོ་ཡོད་རེད་ལབ་ཡིན། རང་ཡུལ་སྐོར་ཡིན། མི་ཡུལ་སྐོར་ཡིན། ཁྱེད་རང་ནང་བཞིན། འགྲེམ་སྟོན་ཁང་ལའང་མི་འདུག ལོ་མང་པོའི་རྗེས་ལ་ང་གཉིས་ཡང་སྐྱར་ཐུག་ན། ངོ་ཤེས་ཀྱི་རེད་པས། མགོ་དཀར་པོ་ཆགས་དུས་ལག་པ་ཡང་སྐྱར་བཏང་ན། ཁུངས་འཁྱོལ་གྱི་རེད་པས། I’ve been to the realm of men, I’ve seen the realm of gods, And if there’s a realm called hell You can bet I know it well. Yes, you were wounded first Early on in our strange war, But remember I am the one Who ended up with the final scar. For you and me life has been Like a movie playing on a screen. Who wrote this screenplay? The way our stories unravel As if we were inside a novel, Who wrote this story? Burned by the sun, Soaked in the rain, The smallest of scars Can hurt again and again. I’ve seen the physicians, I’ve tried their medicines, But oh, there’s no cure For the broken soul. Many years from now If we meet again somehow Will I recognize you? If we hold hands someday When our hair turns gray Can we make it true? I tried to ease my sorrow, And negotiate a kind of peace. I said I’d meet tomorrow Others just like you. I searched throughout the land I sailed the foreign seas And I finally understand There is no one like you. Many years from now If we meet again somehow Will I recognize you? If we hold hands someday When our hair turns gray Can we make it true?

ཕྱི་ཟླ་བཞི་པ་ཟིན་ཚར་སོང་། དགུན་ཁའི་རྨ་ཁ་སོས་མ་སོང་། ཉི་མ་ཤར་ཡང་གྲང་ཤུར་ཤུར། རྐུབ་ལ་གདོན་འདྲེས་དེད་པ་ནང་བཞིན། ལྷག་པ་གྲང་མོ་འདི་དཀྱིལ་ལ་འཁྱམ་ཕྱིན་པ་ལས། ནང་ལ་ཚོད་ཟིན་ནས་བསྡད་དང་། Jameson འདི་ཁ་གཅིག་ཕྱེ་དང་། གྲོགས་པོ་རྙིང་པ་ཚང་མ་འཛོམས་སོང་། སྐད་ཆ་རང་འཇགས་འགོ་ནས་སླེབས་སོང་། བསོད་ནམས་དབང་འདུས་མཐོང་ཡག་མི་འདུག བུ་མོ་རང་འཇག་རྐུབ་ལ་ཕྱིན་བཞག་ཁོ་ནི། འགྱུར་བ་ཁྱོན་ནས་འགྲོ་ཡག་མིན་འདུག བསྟན་འཛིན་དབང་འདུས་སློབ་གྲྭ་ཐོན་འདུག སློབ་གྲའི་ལག་ཁྱེར་སྐེ་ལ་གྱོན་འདུག ཁྲོམ་ལ་ལས་ཀ་འཚོལ་ནས་བསྡད་འདུག བློ་བཟང་ཆོས་འཕེལ་སྔོན་མ་རང་ནས། Yellow cab འདི་བཏང་ནས་ཁོ་རླུང་རྟ་རྒྱུགས། Sunnyside ལ་ཁང་པ་ཉོས་འདུག ད་འཛམ་གླིང་གི་ཇུས་གཏོགས་བྱས་ནས་ཆོ་ག་རེ་འདུག འདི་ལས་ཚང་མས་ཤེས་ཡག་གཞས་གཅིག་མཉམ་དུ་ཡིན་ད། ཆོས་དབྱིངས་Guitar འདི་སྐད་སྒྲིགས་དང་། བཀྲིས་སྒྲོལ་མ་ཆང་ས་བརྒྱབ་འདུག ཕྲུ་གུ་གསུམ་གྱི་ཨ་མ་ཆགས་འདུག ང་ནི་གཟུགས་བཅད་ཕང་ཡག་རེད་འདུག ཐུག་ན་ཚེར་མདོག་ཁ་བོ་བྱེད་ཀྱི། སྐད་ཆ་བཤད་ཡག་ཁག་པོ་བྱེད་ཀྱི། ང་གཉིས། སློབ་གྲྭ་ཐོན་ནས་ཁ་བྲལ་སོང་། འཛིན་གྲྭ་བཅུ་གཉིས་ཡིག་ཚད་བཏང་དུས། ཟླ་བ་གསུམ་ལྷག་སྒོམ་བརྒྱབ་ཡིན། རྒྱ་ཆ་གསུམ་གྱིས་གཡང་ལ་དབྱུགས་སོང་། དམག་མི་མ་འགྲོ་རང་འགྲོ་ཐུག་སོང་། ལུང་པ་གཞན་པའི་ཆེད་དུ་དམག་བརྒྱབ་དགོས་བྱུང་། དམག་ཐོབ་ཀྱང་ལུང་པ་ཤོར་སོང་། ད་ལོ་རྒྱུས་རྙིང་པ་བཤད་ནས་ཆོ་ག་རེ་འདུག འདི་ལས་ཚང་མས་ཤེས་ཡག་གཞས་གཅིག་མཉམ་དུ་ཡིན་ད། ཅུང་པོ་རྔ་འདི་གཅིག་རྡུངས་དང་། བསྟན་འཛིན་དབང་རྒྱལ་ཁ་མཆུ་ཐོབ་འདུག བསྟན་ཚེ་བརྟན་ཤོག་བུ་རག་འདུག སང་ཉིན་ཡག་སྐྱར་ཐུག་སྤྲོ་རེད་འདུག བསྟན་འཛིན་རིག་གྲོལ་ཐོར་ཚར་འདུག། ང་ཚོའི་སྐུ་གཞོགས་ལོག་ཚར་འདུག། ཡིན་ནའི། བདེ་བ་ཅན་གྱི་ཞིང་ལ་ལོག་འདུག། April has arrived out here, But winter's wounds still endure And the sun can’t warm the icy air. Why roam through the windy streets As if hounded by demons and beasts! For once, let’s just stay indoors. Let's open that bottle of Jameson. Our good old friends are all here now And the same old topics come up somehow. But wait, Sonam Wangdue is out of sight, He’s chasing the same old girl tonight, Boy, he’ll never get it right. Tenzin Wangdu has graduated from college, He’s looking for a job in the market, With his diploma hanging from his neck. But Lobsang Choephel, who went his own way, And drove a yellow cab from the very first day, Has bought a big new house in Sunnyside! Oh who cares about all this gossip! Let's play a song everyone can sing! Come on, Choeying, tune the strings. Tashi Dolma went and got married, She’s now the mother of three. Oh what a fine figure she used to be! She acts shy when we’re face to face, Our clumsy words stumble all over the place, For we’ve drifted apart since our school days. Remember how we studied for class XII exams, With ascetic concentration for three months? I missed the grade by three points, Had no choice but to join the military And fight for someone else's country. We won the war but lost our land. Oh who cares about these old stories! Let's play a song everyone can sing! Come on, Chungpo, let’s hear the drums. Tenzin Wangyal has won the asylum case, So Tentsetan is finally getting his papers, Tomorrow we’ll have a party again. Tenzing Rigdol is already stoned, And our dear monk is also gone, And lost himself in the realm of happiness. Oh who cares about all this gossip! Let's play a song everyone can sing! Come on, Choeying, tune the strings.

ད་རིང་ང་གཉིས་ཐེངས་མ་དང་པོ་ཐུག་གི་ཡོད་མ་རེད། ཁ་སང་ཁེ་ཉིན་འཛོམས་འཛོམས་གཅིག་ལ་ངོ་སྤྲོད་བྱུང་ཚར་སོང་བ། ཁྱེད་རང་མིང་ང་ལ་ལབ་རྒྱུ་ལབ་སོང་ཡིན་ནའི་དྲན་མ་སོང་། ཡང་ན་བསྟན་འཛིན་ཡང་ན་ཚེ་རིང་ཡང་ན་བསྟན་འཛིན་རེད་པ། ཁྱེད་རང་མཉམ་དུ་ཕོ་གསར་ཡིན་མདོག་ཁ་པོ་ཅིག་འདུག་པ། ཁྱེད་གཉིས་རོག་པ་རྙིང་པ་ཡིན་པས་ཨ་ལས་སྤུན་རྒྱ་རེད་པས། ཁྱེད་རང་སྐོར་ལ་རོབ་ཙམ་ཞིག་ང་ལ་ལབ་མཁན་བྱུང་ཚར་སོང་། ཡིན་ནའང་ཡང་སྐྱར་དྲི་བ་ཁ་ཤས་དྲི་ན་ཨོ་ཙམ་ཡིན་འགྲོ། ཁྱེད་རང་པ་ལགས་མཚན་ལ་ག་རེ་རེད། ཁྱེད་རང་ཨ་མ་ལགས་འཁྲུངས་ཡུལ་ག་ནས་རེད། དང་པོ་བཙན་བྱོལ་ཡོང་བའི་སྐབས་ལ། ཆིག་སྟོང་དགུ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་ག་ཚོད་རེད། དེང་སང་སློབ་གྲ་ག་པར་འགྲོ་གི་ཡོད། སློབ་ཚན་ག་རེ་ག་རེ་སྦྱོང་གི་ཡོད། ཁྱོད་རང་ནང་བཞིན་སྐད་ཆ་ཉུང་ཉུང་སུ་ཡང་མཐོང་མ་མྱོང་། དྲི་བ་དྲུག་བདུན་བཏང་བའི་རྗེས་ལ་གཞི་ནས་ལན་གཅིག་འདུག དགོན་པའི་ནང་གི་སྐུ་འདྲ་ཡན་ཆད་ཕར་ལ་གཅིག་དྲིས་ན། ཚུར་ལ་དགད་མོ་ཚེག་ཚེག་གཅིག་ཏ་བྱེད་ཡག་ཡིན་པ་རེད། དེ་རིང་ང་གཉིས་ཐེངས་མ་དང་པོ་ཐུག་གི་ཡོད་མ་རེད། གཟབ་གཟབ་སི་སི་ཞེད་པོ་གཅིག་བྱེད་དགོས་ཡ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་མ་རེད། ཁྱེད་རང་སྐོར་ལ་རོབ་ཙམ་ཞིག་ང་ལ་ལབ་མཁན་བྱུང་ཚར་སོང་། ཡིན་ནའང་ཡང་སྐྱར་དྲི་བ་ཁ་ཤས་དྲི་ན་ཨོ་ཙམ་ཡིན་འགྲོ། ཁྱེད་རང་གད་མོ་དགོད་སྟངས་བལྟས་ན། སྐྱེ་བ་མང་པོ་ལེན་ཚར་ཡིན་ས་རེད། ཡིན་ནའང་མཆོད་ཆང་འཛིན་སྟངས་བལྟས་ན། མི་ཚེའི་བྲོ་བ་མྱོང་རྒྱུ་ཡིན་ས་རེད། དཀའ་ལས་མེད་པའི་མི་ཚེ་བསྐྱལ་དགོས་ན། སྡུག་བསྔལ་འདི་ལས་ཆེ་བ་ཡོད་རེད་པས། This isn’t our first meeting, to be sure, We were introduced sometime before. You told me your name but I forget, Was it Tenzin, or Tsering... it’s Tenzin, I bet. The handsome guy who walked you in, A friend of yours? Oh, he’s your cousin! Well, I’ve heard a few things about you But let me see if they’re true. By what name is your father known? In what town was your mother born? And when exactly was it in the nineties That you first came into exile? What classes are you taking these days? Where do you go to school anyways? You know, I’ve never met anyone so shy, Six questions and just one reply! Even the statues in the temple try To answer my question with a little smile. We aren’t meeting for the first time tonight So we don’t have to be all nice and polite. I’ve heard a few things about you And I can’t tell if they’re true. From the lines in your smile, I can divine That you’ve lived more than a few lives. But it seems from the way you hold your wine, That you haven’t acquired a taste for life. To live a life without combat, Is there anything more tragic than that?

བྲེལ་བ་མ་བྱེད་ཏིགས་བསྡད། དེད་ཤ་གཏོང་མཁན་སུ་འདུག ཡང་སྐྱར་ཕོར་བ་གང་འཐུང་། ད་ལྟ་ཆར་བ་ཆད་རྒྱུ་རེད་འདུག བྲེལ་བ་མ་བྱེད་ཏིགས་བསྡད། དེད་ཤ་གཏོང་མཁན་སུ་འདུག ག་ཚོད་ཕྱི་བོ་ཆགས་ཀྱང། རི་ལི་མཚན་མཚན་གང་ཡོད་རེད། མ་གཞི་དེང་སང་མཚན་ལ་གཅིག་པུ་ཕྱིན་ན་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། ད་རིང་འདི་ལ་བསྡད་བཞག་ན་བསྡད་ས་ཡོད་རེད། མ་གཞི་དེང་སང་མཚན་ལ་གཅིག་པུ་ཕྱིན་ན་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། ད་རིང་འདི་ལ་བསྡད་བཞག་ན་བསྡད་ས་ཡོད་རེད། ཁྱེད་ཀྱི་མི་ཚེའི་ལོ་རྒྱུས། སྒོ་ལྕགས་རྒྱབ་ནས་བཞག་འདུག། ཡིན་ཡང་གསང་བ་ཁ་ཤས། སྒམ་ཆུང་ནང་ནས་ཤོར་ཚར་འདུག ཉིས་སྟོང་བདུན་གྱི་ཕྱི་ཟླ་གསུམ་པའི་ཉི་ཤུ་གསུམ་ལ། ཁྱེད་རང་གཅིག་པུ་རྒྱུག་ཤ་གློད་ནས་ག་པར་འགྲོ་བསྡད་ཡོད། མན་ཧ་ཏྲན་གྱི་ཟམ་པའི་སྒང་ལ་ནག་ཁུང་དཀྱིལ་ལ། གཙང་པོ་ལུད་ལུད་མིག་ཆུ་བཏང་ཡ་སུས་བཟོས་སོང་། མ་གཞི་དེང་སང་མཚན་ལ་གཅིག་པུ་ཕྱིན་ན་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། ད་རིང་འདི་ལ་བསྡད་བཞག་ན་བསྡད་ས་ཡོད་རེད། མ་གཞི་དེང་སང་མཚན་ལ་གཅིག་པུ་ཕྱིན་ན་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། ད་རིང་འདི་ལ་བསྡད་བཞག་ན་འཚེར་དགོས་མ་རེད། གལ་སྲིད་ང་གཉིས་སྔོན་ཙམ་ནས། ངོ་སྤྲོད་བྱུང་ཡོད་ན། ད་ལྟ་ང་ཚོའི་འབྲེལ་བ། ག་རེ་ཡིན་མིན་སུས་ལབ་ཐུབ། ཉིས་སྟོང་བདུན་གྱི་ཕྱི་ཟླ་གསུམ་པའི་ཉི་ཤུ་གསུམ་ལ། ཁྱེད་རང་གཅིག་པུ་རྒྱུག་ཤ་གློད་ནས་ག་པར་འགྲོ་བསྡད་ཡོད། མན་ཧ་ཏྲན་གྱི་ཟམ་པའི་སྒང་ལ་ནག་ཁུང་དཀྱིལ་ལ། སྤྲིན་པ་གས་གས་མིག་ཆུ་བཏང་ཡ་སུས་བཟོས་སོང་། བྲེལ་བ་མ་བྱེད་ཏིགས་བསྡད། Don't rush, stay a while There's no one at your tail, Here, have another glass of wine The rain hasn't stopped its wail. Don't rush, stay a while There's no one at your tail, If the hour gets late, The trains will still wait. "The streets are rough nowadays," That's what everyone says And there’s room here If you wanna stay. You keep your life’s history Locked away in an iron chest But a few pieces of the mystery Have escaped from their nest. On March 23rd, two thousand and seven Where were you running to, all by yourself? On the Manhattan Bridge as the night split even, Who made you cry till the river flooded over? "The streets are rough nowadays," That's what everyone says And there’s room here If you wanna stay. If we had been introduced When we weren't so confused, We could have had a future Instead of just a past. On March 23rd, two thousand and seven Where were you running to, all by yourself? On the Manhattan Bridge as the night split even, Who made you cry like the clouds had burst open? "The streets are rough nowadays," That's what everyone says And there’s room here If you wanna stay. Don't rush, stay awhile… stay awhile…

མ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་ལ་སྦྱར་བསྡད་བཞག སྡུག་འདི་ནས་ཐར་བའི་ལམ་འདི་སྒྲིབ་བསྡད་བཞག ཕ་དྲིན་ཆེན་ཕྱི་ལ་ལྟོ་གོས་འཚོལ་དུ་སོང་། ལོ་མང་པོའི་རྗེས་ལ་ད་དུང་ལོག་མ་སོང་། ངའི་ནང་མི་ཚང་མ་ཕྱོགས་བཞི་འཚམས་བརྒྱད་ལ་ཐོར། ཨ་ཙི་ལས་མ་དག གནམ་སྔོན་པོ་སྔོ་རྐྱང་གཡུ་ཡི་མདོག་འདྲ་བ། གཡུ་ས་ལ་ཟགས་དུས་དུམ་བུ་སྟོང་ལ་གས། ཆུ་ཡར་འབྲོག་གཡུ་མཚོ་འཁྱག་རོམ་ཐེབས་འགྲོ་གི ངའི་གུར་འདི་ནང་ལ་ལྕགས་ཀྱི་ལྷགས་པ་འཛུལ་གྱི། མེ་གཏོང་དགོས་བསམ་ཡང་མེ་ཤིང་རྫོགས་ནས་མི་འདུག ཨ་ཆུ་གྲང་བ་ལ། ལྷ་ཆོས་སྐྱོང་སྲུང་མ་གསེར་གྱི་ཞག་པས་བསྡམས། ལོ་སྟོང་གི་འཚོ་བ་མིག་གི་མདུན་ལ་ཕམ། རིའི་རྒྱལ་པོ་རི་རབ་དུམ་བུ་བརྒྱ་ལ་གཏོར། ནང་གཟུངས་འཇུག་ཚང་མ་མཐོང་ས་མེད་པར་དབོར། གཡག་ར་ལུག་སེམས་ཅན་ཉུང་དུ་ཉུང་དུ་འགྲོ་གི ཨ་ཁ་ཕངས་པ་ལ། སེམས་ལྷོད་ལྷོད་བྱེད་དོ་བསམ་ཏ་བསམ་གྱི་འདུག ལུས་མེ་ལ་ཐིམ་དུས་སེམས་ལ་ལྷོད་ཡངས་མི་འདུག ལྷོ་འཛམ་བུའི་གླིང་འདི་འཁོར་བའི་ཁབ་ཡིན་ན། ང་སྡོད་སའི་རི་འདི་ཁབ་ཀྱི་རྩེ་མོ་ཡིན། ང་འབྲོག་པའི་ལོ་རྒྱུས་འདི་ནས་མཚམས་ཆད་འགྲོ་ན། ཨ་ཙི་ལས་མ་དག We all revolve in an orbit of suffering The way out is shrouded in mist Our beloved father left to seek our living Many years later he is still missed My family is scattered to the four winds and eight corners Oh the burden of fate will not be erased The sky is blue, the blue of turquoise It falls and breaks into a thousand pieces The Yamdrok lake has frosted to ice Through my tent an iron wind pierces I try to make a fire but there’s no more firewood Oh how cold this place feels Our deities are imprisoned in golden garments A thousand years of civilization is defeated in a race Mount Meru is smashed into a hundred fragments The blessings beneath the mount taken to an unseen place Our yaks and sheep disappear day by day Oh what a price to pay My effort to find some peace of mind Is in vain for my body is in flames If this earth is a needle of samsara The mountain where I live is the tip of that needle If this nomad story of ours were to end here Oh the burden of fate will not be erased